Enkele reflexen

Reflexen en de functies ervan:

In de meest traditionele brede definitie is een reflex een reactie van het zenuwstelsel die wordt veroorzaakt door stimulatie van receptoren in de huid, pezen, spieren, slijmvliezen en pupillen. Het is een reactie op een stimulus van de externe (geluid, licht, aanraking, geur) of interne (bloed, chemie, hormonale activiteit, organische ziekten, enz.) omgeving. De reactie is een spiercontractie, die beweging veroorzaakt, of glandulaire secretie (activering van speeksel, maagsap, enz.). Deze reactie (de reflex) is onbewust, zonder dat je erover na hoeft te denken.

Hieronder enkele reflexen kort uitgelegd. Klik erop voor meer informatie.

Asymmetrical Tonic Neck Reflex (ATNR)

Om de baby door het geboortekanaal te helpen en kruisbewegingen te ontwikkelen.

Tonic Labyrinthine Reflex (TLR)

De basis voor hoofdsturing en houdingsstabiliteit met gebruikmaking van de grote spiergroepen.

Symmetrical Tonic Neck Reflex (STNR)

Nodig ter voorbereiding voor het kruipen

Moro Reflex

Primitieve vlucht- of vechtreactie

Spinal Galant

Helpt de baby bij het geboorteproces

Hand grasp reflex

Automatisch buigende vingers om voorwerpen te grijpen

Fear Paralysis Reflex (FPR)

Eerste stap in het leren omgaan met stress

Landau Reflex

Helpt bij houdingsontwikkeling

Automatic Gait

Reflexintegratie kort uitgelegd

Reflexintegratie is een benadering in de gezondheidszorg die zich richt op het begrijpen en aanpakken van primitieve reflexen die normaal in de vroege kinderjaren aanwezig zijn. Deze reflexen zijn automatische en onwillekeurige bewegingspatronen die zich voordoen als reactie op bepaalde stimuli. Ze spelen een rol bij de vroege ontwikkeling en bescherming van een baby, maar ze zouden normaal gesproken naarmate het zenuwstelsel van het kind zich ontwikkelt, geïntegreerd moeten worden.

Sommige kinderen (maar ook volwassenen) ervaren echter uitdagingen bij de integratie van deze primitieve reflexen, wat kan leiden tot problemen met motorische vaardigheden, sensorische verwerking, leren en gedrag. Reflexintegratie beoogt deze reflexen te identificeren en te ondersteunen bij hun normale integratie, zodat kinderen optimaal kunnen ontwikkelen.

De benadering van reflexintegratie omvat vaak verschillende technieken en oefeningen die zijn ontworpen om de reflexen te stimuleren en te helpen bij hun geleidelijke integratie. Dit kan onder andere omvatten:

Bewegingsoefeningen: Specifieke bewegingspatronen en activiteiten worden gebruikt om de reflexen te stimuleren en het zenuwstelsel te helpen zich aan te passen.
Sensorische stimulatie: Verschillende sensorische ervaringen, zoals aanraking, zicht en geluid, kunnen worden gebruikt om de reflexen te activeren en te ondersteunen bij hun integratie.
Gerichte interventies: Op maat gemaakte interventies kunnen worden gebruikt om de specifieke uitdagingen aan te pakken die worden veroorzaakt door ongeïntegreerde reflexen, zoals problemen met evenwicht, coördinatie, aandacht en emotionele regulatie.

Het doel van reflexintegratie is om het zenuwstelsel van het individu (kind of volwassenen) in staat te stellen normaal te functioneren door de juiste ontwikkelingsprocessen te ondersteunen. Voor sommigen is reflexintegratie controversieel met name in de medische gemeenschap, omdat er discussie is over de wetenschappelijke basis van sommige methoden en hun effectiviteit. Echter er zijn tal van onderzoeken gedaan kunt de effectiviteit aantonen. Zo zijn er een tal van publicaties al terug te vinden op de website van drs. Masgutova www.masgutovamethod.com